Στην γενέτειρά του την Κίνα το Γουσου/Κουνγκφου απαρτίζεται από δεκάδες παραδοσιακά στυλ και "οικογενειακά" συστήματα. Οι δε παραλλαγές τους είναι και αυτές πολλαπλές.

     Υπάρχει λοιπόν μια εγγενής δυσκολία στο να καταγραφούν πλήρως και στην τωρινή τους μορφή και στην ιστορικότητά τους, μέσα στο πέρασμα των χρόνων. Αγγίζει τα όρια μιας πολύ ενδιαφέρουσας ιστορικής και λαογραφικής μελέτης και αποτελεί μόνιμη πρόκληση για το υπουργείο αθλητισμού/πολιτισμού στην Κίνα , πόσο μάλλον στην Ελλάδα.

     Τα παραδοσιακά στυλ που ασκούνται στην Ελλάδα και είναι ενταγμένα στην ΕΟΓΣΚΦ , χωρίζονται σε εξωτερικά και εσωτερικά στυλ, καθώς και σε βόρεια και νότια.

     Εξωτερικά λέγονται τα στυλ που εκφράζουν την δυναμικότητά τους έντονα, με έμφαση στην ποικιλία και το πλήθος των taolu ( φορμών ενόπλων ή άοπλων), θα λέγαμε με έναν εξωτερικό και εμφανή τρόπο.

     Εσωτερικά λέγονται τα στυλ που στοχεύουν περισσότερο στην σύνδεση του, μέσα με το έξω, του ανθρώπινου σώματος και πώς αυτό εκφράζεται μαχητικά, έχουν πιο έντονα διαλογιστικά χαρακτηριστικά και είναι πιο λιτά. Έχουν μια τάση ενδοσκόπησης.

     Οι διαχωρισμοί αυτοί προσπαθούν να περιγράψουν τον πλούτο του γουσου περισσότερο, παρά να κατατάξουν και θα είναι  μόνιμα ελλιπείς, καθώς είναι δύσκολο να περιγραφεί μια τέχνη με όλα της τα χαρακτηριστικά στο ακέραιο.

     Ο διαχωρισμός σε Βόρεια και σε Νότια στυλ είναι περισσότερο γεωγραφικός και σε δεύτερο βαθμό πολιτισμίκός/λαογραφικός, καθώς κάθε περιοχή της αχανούς Κίνας έχει την ιδιαίτερη ιστορία της.

     Τα παραδοσιακά στυλ που ασκούνται στην Ελλάδα και είναι εντεταγμένα στην ΕΟΓΣΚΦ είναι κυρίως τα παρακάτω: